Osoby. zainteresowane genealogią rodzin związanych z Mazowszem a w szczególności Zawkrzem zapraszam do kontaktu.

Zachęcamy również wszystkich, których interesuje historia wsi Miłotki i jej okolic do współpracy mail: mariuszk@historia-milotki.pl

W tym miejscu sukcesywnie publikowane będą informacje miejscowościach, gminach i parafiach gdzie mieszkali, rodzili się, brali śluby oraz umierali moi przodkowie. Oprócz terenów Mazowsza przedstawiciele moje rodziny występowali na Kujawach. Właśnie z okolic wsi Śmiłowice położonej w województwie Kujawsko-Pomorskiego pochodzi rodzina Kucharskich. Niewielka część rodziny mieszkała również na terenach obecnego województwa Warmiński-Mazurskiego między innymi w miejscowość Nick położonej w Parafia św. Wawrzyńca w Starym Dłutowie.

Wieś Nick jest położona w południowo-wschodniej części gminy Lidzbark w powiecie działdowskim, województwie warmińsko-mazurskim. Nick położony jest w dolinie Wkry i Mławki. Wieś założona została w średniowieczu prawdopodobnie w XV wieku. Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1448 roku. Na terenie wsi była parafia pod wezwaniem świętego Jakuba, w skład, której wchodziły 4 wsie. W 1788 roku Nick został przyłączony do parafii świętego Wawrzyńca w Dłutowie, a kościół w Nicku w XIX wieku uległ zniszczeniu

Miejscowość Kuskowo sięga swymi korzeniami jeszcze pierwszej połowy XIV wieku, jednak Kuskowo-Glinki, czyli część większego obszaru zwanego niegdyś Kuskowo, powstało dopiero na początku XV wieku. W 1438 roku miał miejsce podział dóbr wśród rycerzy z Kuskowa, wtedy to dwaj bracia Stanisław i Piotr ustalili, że sprzedadzą całą swoją ojcowiznę w obu wsiach Kuskowo (później Glinki i Kmiece), swemu stryjowi Jakubowi.

W kolejnych latach powstała potrzeba rozróżnienia tych dwóch wsi i jedną z nich nazwano Kuskowo Glinki. Mieszkało tu wielu szlachciców. W końcu XV wieku byli to: Piotr, Jan synowie Andrzeja, Piotr, Andrzej, Jakub i Stanisław, synowie Jana. Im to właśnie za niestawienie się na wyprawę wojenną król Jan Olbracht skonfiskował wieś w 1497 roku. Dziedzicami Kuskowa-Glinki (Kuskowo Gnylky) został wtedy Stanisław syn Piotra z Giżyna.

Jednak na początku XVI wieku Kuskowo znów była rozdrobnione. W 1538 roku dziedzicami byli: Józef i Wojciech synowie Mikołaja, Andrzej, Piotr, Jan, Jakub i Stanisław, oraz Marek syn Andrzeja. Byli to ubodzy szlachcice i niektórzy posiadali tylko ćwierci włóki. W spisie podatkowym z 1578 roku wieś występuje pod nazwą Gniłki, w tym czasie dziedziczyli tu: wdowa po Andrzeju Żaczku, wdowa po Józefie, Andrzej Przedbory, Stanisław Petri, Jan Kalanka oraz Józef i Stanisław Kędziorowie.

Kuskowo było częścią "okolicy szlacheckiej" zwanej Kuskowo. Szlachta mieszkała w tej wsi, również w osadzie położonej bardziej na południe zwanej Bzury i jeszcze bardziej na południe zwanej niegdyś Grabia (obecnie Kuskowo Kmiece). Były to zaścianki szlacheckie. Miejscowa szlachta pieczętowała się, tak jak większość okolicznych rycerzy, herbem Dołęga. Przyjęli oni nazwisko Koskowscy herbu Dołęga. Był to przez wieki typowy zaścianek szlachecki, jakich pełno było w okolicy. Koskowscy nie wyróżniali się z pośród "braci szlacheckiej", nie było wśród nich urzędników i bogatszych szlachciców. Oprócz Koskowskich z czasem zaczęli tu dziedziczyć również inni rycerze.

Spis właścicieli ziemskich z końca XVIII wieku informuje, że w miejscowości Koskowo Glinki w parafii Strzegowo dziedziczyli: Koskowscy, Molscy, Olszewscy, Unieccy i Zakrzewscy. W 1827 roku było tu 12 domów i 78 mieszkańców. (W Kuskowie Kmiecym w tym czasie naliczono 11 domów i 78 mieszkańców, w Kuskowie Bzury 3 domy i 31 mieszkańców.). Zaścianek szlachecki istniał tu również w XIX wieku. Według opisu wsi z 1883 roku było 17 domów i 373 mieszkańców. Wieś należała do gminy Unierzyż i parafii Strzegowa. Zapisano "grunta mocne, ale brak rowów". Dziedziczyli tu drobni szlachcice, ale największą część gruntów wsi posiadał niejaki Strumiecki.

W 1921 roku w wieś liczyła 16 domów i 97 mieszkańców. Jeszcze w okresie międzywojennym notuje się obok Kuskowa-Glinki osady zwane Kuskow-Kmiece i Kuskowo-Bzury. Podobnie jak Glinki były to w przeszłości zaścianki szlacheckie, z tym, że w Kuskowie-Kmiecym był większy obszar ziemi użytkowanej przez chłopów (kmieci) i stąd właśnie wzięła się nazwa Kmiece.

Według Księgi Adresowej Polski z 1929 roku większymi właścicielami ziemskimi byli tu: Adam Wojciechowski oraz Bronisław Giżyński, posiadali razem 352 ha ziemi. Działał tu wiatrak J. Szwejcera (Kuskowo-Bzury).

Lokalizacja kościoła w Strzegowie i wsi Kuskowo Glinki

Kościół pw. św. Anny w Strzegowie powstał w 1756 r. Jest zbudowany z drewna. Kościół ma konstrukcję zrębową, wewnątrz wzmocniony liścicami, oszalowany, na podmurówce z kamieni polnych. Od południa przy nawie i od północy przy prezbiterium znajdują się kruchty. Osiemnastowieczny ołtarz główny został gruntownie odnowiony w 1959 roku. Przy kościele znajdują się dzwonnica z XIX w. i dwa okazałe dęby, które według legendy zasadził sam król Kazimierz Wielki

Kościół pw. św. Anny w Strzegowie

Konstrukcja zewnętrzna: Kościół drewniany konstrukcji zrębowej, wzmocniony lisicami, oszalowany pionowo. Orientowany. Trójnawowy. Prezbiterium węższe od nawy, zamknięte trójbocznie z boczną zakrystią. Po bokach nawy dobudowane dwie kruchty. Blaszany dach dwukalenicowy z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę zwieńczona hełmem z malutką latarenką. Nad kruchtami blaszane dachy dwuspadowe. Wnętrze nakryte płaskim stropem belkowym. Ozdobione jest polichromią. Trójpodział wnętrza zaznaczony jest przez dwa rzędy słupów. Chór muzyczny, także wsparty na słupach, z prospektem organowym z początku XX w. Ołtarz główny barokowy z początku XVIII w. Dwa ołtarze boczne neogotyckie z XIX w. Ambona barokowa.

Źródła https://strzegowo.pl

Wnętrze Kościoła pw. św. Anny w Strzegowie